%0 Journal Article %T معاد جسمانی از دیدگاه امام خمینی و علامه طباطبایی %J آموزه های فلسفه اسلامی %I دانشگاه علوم اسلامی رضوی %Z 2251-9386 %A موسوی بایگی, سیدمحمد %A عارفی شیرداغی, محمداسحاق %A مغربی, محمد %D 2020 %\ 01/21/2020 %V 14 %N 25 %P 171-186 %! معاد جسمانی از دیدگاه امام خمینی و علامه طباطبایی %K معاد جسمانی %K لحوق ابدان به نفوس %K علامه طباطبایی %K امام خمینی %R 10.30513/ipd.2020.527 %X تفسیر دقیق عقلانی از معاد همواره یکی از مهم‌ترین دل‌مشغولی‌های فیلسوفان مسلمان بوده که در این میان ملاصدرا از نخستین کسانی است که توسط اصول یازده‌گانه خویش، توانسته است گامی مهم در تبیین عقلانی معاد جسمانی بردارد. پس از صدرا، برخی فیلسوفان اسلامی همچون علامه طباطبایی و امام خمینی ضمن پذیرفتن اصول صدرایی، برخی از نتایج او را نپذیرفته و سخن جدیدی را در این باب ارائه داده‌اند. امام خمینی از میان مقدمات یازده‌گانه صدرا، فقط سه مقدمه را پذیرفته و در اینکه بدن آدمی پس از مرگ ظاهری بدون هیولای مادی است، با استواری سخن می‌گوید و علی‌رغم ملاصدرا به صراحت بر این باور است که بدن مثالی در باطن بدن دنیوی ایجاد می‌شود و امکان ندارد بدن اخروی توسط نفس ایجاد شود. علامه طباطبایی نیز ضمن پذیرش سخن زنوزی، معتقد است که بدن انسان در عالم آخرت دوباره زنده می‌شود و به سوی روح حرکت می‌کند و به آن ملحق می‌گردد و با این تعبیر، برای نفس جایگاهی مهم‌تر قائل شده است. لذا با توجه به اینکه دیدگاه امام خمینی به مقدمات کمتری نیاز داشته و اشکال دیدگاه لحوق ابدان به نفوس را ندارد، از برتری برخوردار است. %U https://ipd.razavi.ac.ir/article_527_03267559d01a68ba77f81454c08cc747.pdf