ملاصدرا در آثار خود از علم تمام موجودات به خداوند سخن گفته است. این دیدگاه بر اساس مبانی ویژۀ حکمت متعالیۀ او شکل گرفته است. غیر از اصالت وجود که اساس حکمت متعالیه در تمام مباحث است، مبانی دیگری در این بحث مورد توجه وی بوده است: وحدت تشکیکی وجود، عین‌الربط بودنِ معلول به علت، مساوقت علم با وجود و راه‌های غیر فلسفی (آیات و روایات). تبیین‌های وی متناظر با مبانی یادشده متفاوت است. او دیدگاه خود را به چند گونه تبیین نموده است که لحاظ قاعدۀ «العلم بذی السبب لا یحصل إلّا من جهة العلم بسببه» و علم بسیط از جملۀ آن‌هاست. او در عین حال که علم تمام موجودات به خداوند را اثبات کرده، گاه علم موجودات مادی به خداوند را نفی نموده است که به ظاهر تناقض‌گویی است. گرچه ملاصدرا خود برای رفع این تعارض اقدام کرده است، باید گفت که با توجه به مبانی وی، چنین تعارضی رخ نخواهد داد.
زینلی, روح الله, نجف زاده تربتی, علیرضا, & حسینی شاهرودی, سیدمرتضی. (1396). مبانی فلسفی صدرالمتألهین در اثبات علم تمام موجودات به خداوند. آموزههای فلسفۀ اسلامی, 12(20), 29-46.
MLA
روح الله زینلی; علیرضا نجف زاده تربتی; سیدمرتضی حسینی شاهرودی. "مبانی فلسفی صدرالمتألهین در اثبات علم تمام موجودات به خداوند". آموزههای فلسفۀ اسلامی, 12, 20, 1396, 29-46.
HARVARD
زینلی, روح الله, نجف زاده تربتی, علیرضا, حسینی شاهرودی, سیدمرتضی. (1396). 'مبانی فلسفی صدرالمتألهین در اثبات علم تمام موجودات به خداوند', آموزههای فلسفۀ اسلامی, 12(20), pp. 29-46.
VANCOUVER
زینلی, روح الله, نجف زاده تربتی, علیرضا, حسینی شاهرودی, سیدمرتضی. مبانی فلسفی صدرالمتألهین در اثبات علم تمام موجودات به خداوند. آموزههای فلسفۀ اسلامی, 1396; 12(20): 29-46.
)