صدرالمتألهین شیرازی در تبیین فلسفی پدیدۀ وحی، از مبادی و پیش‌فرض‌های متعددی بهره می‌گیرد. نگارنده در این مقال کوشیده است تا این مبادی و پیش‌فرض‌ها را از متن آثار ملاصدرا استخراج کند و ارتباط هر کدام از آن‌ها با وحی را توضیح دهد. مبادی فلسفی وحی‌شناسی ملاصدرا عبارت‌اند از: «پذیرش خداوند و انتساب برخی از صفات خاص به او»، «ترکیب انسان از نفس و بدن»، «وجود قوای مُدرِکِ معارف وحیانی در انسان»، «نظام طولی عالم و سعۀ وجودی نبی»، «عقل فعال یا واهب‌الصور»، «نفوس فلکی و علم آن‌ها به جزئیات عالم طبیعت»، «اتصال نفس نبی به عالم مثال یا خیال متصل» و «هم‌سنخی وحی و رؤیا». در مقالۀ پیش رو، هر کدام از مبادی فوق به تفصیل واکاوی شده و نقش هر کدام از آن‌ها در نظام وحی‌شناسی این فیلسوف متأله به بحث گذاشته شده است.
)