جان‌هیک،[1] پژوهشگر انگلیسی در حوزة فلسفة دین، نخستین نظریه‌پردازی است که عقیدة انحصارگرایی را باطل دانست و معتقد به تکثر در حقانیت و نجات همة ادیان شد. از طرف دیگر، صدرالدین شیرازی گرچه در زمرة کثرت‌گرایان نیست، بر این باور است که اکثر مردمْ اهل نجات‌اند و تنها منکران معاند و جاهلان مقصر ـ‌که شمار اندکی از مردم را در بر می‌گیرند‍ـ رستگار نمی‌شوند. در این جستار ربط و نسبت حقانیت در نجات را از دیدگاه این دو دانشمند بررسی می‌کنیم.
حسینی شاهرودی, سیدمرتضی, زنگوئی, علی, اشرف امامی, علی, & جوارشکیان, عباس. (1392). نسبت نجات و حقانیت از نظر ملاصدرا و جان هیک. آموزه های فلسفه اسلامی, 8(12), 27-46.
MLA
سیدمرتضی حسینی شاهرودی; علی زنگوئی; علی اشرف امامی; عباس جوارشکیان. "نسبت نجات و حقانیت از نظر ملاصدرا و جان هیک". آموزه های فلسفه اسلامی, 8, 12, 1392, 27-46.
HARVARD
حسینی شاهرودی, سیدمرتضی, زنگوئی, علی, اشرف امامی, علی, جوارشکیان, عباس. (1392). 'نسبت نجات و حقانیت از نظر ملاصدرا و جان هیک', آموزه های فلسفه اسلامی, 8(12), pp. 27-46.
VANCOUVER
حسینی شاهرودی, سیدمرتضی, زنگوئی, علی, اشرف امامی, علی, جوارشکیان, عباس. نسبت نجات و حقانیت از نظر ملاصدرا و جان هیک. آموزه های فلسفه اسلامی, 1392; 8(12): 27-46.
)